KIS wijkmonitor 2021: grote verschillen tussen bewonersgroepen

Het Kennisplatform Inclusief Samenleven (KIS) heeft de leefomstandigheden van iedere gemeente op wijkniveau in kaart gebracht. Dit geeft een beeld van de leefomstandigheden van verschillende bewonersgroepen. De cijfers over leefomstandigheden op wijkniveau kan beleidsmedewerkers helpen bij een effectievere wijkaanpak waarbij beleid op maat gemaakt kan worden voor specifieke bewonersgroepen.  

Uit de monitor, waarin aandacht is besteed aan de onderwerpen arbeid & inkomen, onderwijs, wonen & leefomgeving, veiligheid en zorg & welzijn, blijkt dat een aantal thema’s op wijkniveau extra aandacht behoeft. Het gaat daarbij om de thema’s arbeidsparticipatie, armoede en armoedebeleid. Voornamelijk inwoners met een vluchtelingenachtergrond behoeven extra aandacht.

Arbeidsparticipatie

Mensen uit vluchtelinglanden komen veel lastiger aan een baan, maken meer gebruik van een uitkering, dan EU-arbeidsmigranten en andere groepen die al langer in Nederland zijn. Voornamelijk baart leefomstandigheden van mensen met een Syrische of Eritrese achtergrond zorgen. Het percentage werkzoekenden onder deze bewonersgroepen is fors, 55% voor mensen met een Syrische achtergrond en 43% voor mensen met een Eritrese achtergrond. 

Armoede

Het is opvallend dat veel huishoudens met een migratieachtergrond, voornamelijk statushouders, in armoede leven. Dit is gemeten aan de hand van de inkomenspercentages. Het percentage huishoudens met een laag inkomen is het hoogst onder de groepen met een Syrische achtergrond (61%), gevolgd door Eritrese (49 procent), Somalische (45%) en Iraakse (41%) huishoudens. Daarnaast heeft een kwart van de huishoudens met een Marokkaanse, Bulgaarse of Antilliaanse achtergrond een laag inkomen.

Armoedebeleid

Het aantal inwoners met schuldsanering is in de afgelopen 8 jaar bijna onder alle groepen gedaald. Onder de groep Nederlanders met een Syrische achtergrond is dit gehalveerd terwijl onder deze groep groeiende armoede heerst. Statushouders hebben een verhoogd risico om in problematische schulden te raken. Voor een effectief armoedebeleid is het daarom van belang om te analyseren waarom deze groep relatief minder gebruik maken van schuldhulpverlening.